Bing Crosby

بیوگرافی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد هری لیلیس "بینگ" کراسبی جونیور (۳ مه ۱۹۰۳ – ۱۴ اکتبر ۱۹۷۷) یک خواننده، کمدین و بازیگر آمریکایی بود. او اولین ستاره چندرسانه‌ای بود و از سال ۱۹۳۱ تا ۱۹۵۴ در زمینه فروش رکورد، رتبه‌بندی رادیو و درآمد فیلم‌های سینمایی پیشرو بود. دوران اولیهٔ حرفه‌ای او همزمان...

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد هری لیلیس "بینگ" کراسبی جونیور (۳ مه ۱۹۰۳ – ۱۴ اکتبر ۱۹۷۷) یک خواننده، کمدین و بازیگر آمریکایی بود. او اولین ستاره چندرسانه‌ای بود و از سال ۱۹۳۱ تا ۱۹۵۴ در زمینه فروش رکورد، رتبه‌بندی رادیو و درآمد فیلم‌های سینمایی پیشرو بود. دوران اولیهٔ حرفه‌ای او همزمان با نوآوری‌های ضبط بود که به او اجازه داد یک سبک خوانندگی صمیمی را توسعه دهد که بر بسیاری از خوانندگان مردی که پس از او آمدند، از جمله پری کمو، فرانک سیناترا، دیک هایمز و دین مارتین تأثیر گذاشت. مجلهٔ یانک گفت که او "کسی بود که بیشترین کمک را به روحیهٔ سربازان خارج از کشور" در طول جنگ جهانی دوم کرده است. در سال ۱۹۴۸، نظرسنجی‌های آمریکایی او را به عنوان "محبوب‌ترین مرد زنده" اعلام کردند و او را جلوتر از جکی رابینسون و پاپ پیوس دوازدهم قرار دادند. همچنین در سال ۱۹۴۸، مجلهٔ موزیک دایجست تخمین زد که ضبط‌های او بیش از نیمی از ۸۰,۰۰۰ ساعت هفتگی تخصیص‌یافته به موسیقی رادیویی ضبط‌شده را پر کرده است. کراسبی برای نقش خود به عنوان پدر چاک اوماولی در فیلم سینمایی ۱۹۴۴ "به راه خود می‌روم" جایزه اسکار بهترین بازیگر را برد و برای تکرار نقش خود در "زنگ‌های سنت ماری" در سال بعد نامزد شد و اولین نفری شد که برای بازی در یک شخصیت دو بار نامزد شده است. در سال ۱۹۶۳، کراسبی اولین جایزه دستاورد جهانی گرمی را دریافت کرد. او یکی از ۳۳ نفری است که سه ستاره در پیاده‌روی مشاهیر هالیوود در دسته‌های فیلم‌های سینمایی، رادیو و ضبط صوت دارد. او همچنین به خاطر همکاری‌هایش با دوست دیرینه‌اش باب هوپ شناخته شده بود و از سال ۱۹۴۰ تا ۱۹۶۲ در فیلم‌های "راه به..." بازی کرد. کراسبی بر توسعه صنعت ضبط پس از جنگ تأثیر گذاشت. پس از دیدن یک نمایش از یک ضبط‌گر نوار مغناطیسی با کیفیت پخش آلمانی که توسط جان تی مولین به آمریکا آورده شده بود، او ۵۰,۰۰۰ دلار در یک شرکت الکترونیکی کالیفرنیایی به نام آمپکس سرمایه‌گذاری کرد تا نسخه‌هایی بسازد. سپس او ABC را متقاعد کرد که به او اجازه دهد برنامه‌هایش را ضبط کند. او اولین هنرمندی شد که برنامه‌های رادیویی‌اش را پیش‌ضبط کرد و ضبط‌های تجاری‌اش را بر روی نوار مغناطیسی مستر کرد. از طریق رسانهٔ ضبط، او برنامه‌های رادیویی‌اش را با همان ابزارهای کارگردانی و مهارت (ویرایش، دوباره‌برداری، تمرین، تغییر زمان) که در تولید فیلم سینمایی استفاده می‌شود، ساخت، که این روش به یک استاندارد صنعتی تبدیل شد. علاوه بر کارش با ضبط صوت اولیه، او به تأمین مالی توسعهٔ نوار ویدئویی کمک کرد، ایستگاه‌های تلویزیونی خرید، اسب‌های مسابقه پرورش داد و به‌طور مشترک مالک تیم بیسبال پیتسبورگ پایرتس بود.