بیوگرافی
گوردون میچل با نام "چارلز پندلتون" در کلرادو به دنیا آمد و در دو جنگ جهانی دوم و جنگ کره خدمت کرد (که در آنجا به مدت کوتاهی اسیر شد). پس از آن، او به عنوان معلم در مدارس مناطق محروم کالیفرنیا کار کرد و به شدت در زمینه تناسب...
گوردون میچل با نام "چارلز پندلتون" در کلرادو به دنیا آمد و در دو جنگ جهانی دوم و جنگ کره خدمت کرد (که در آنجا به مدت کوتاهی اسیر شد). پس از آن، او به عنوان معلم در مدارس مناطق محروم کالیفرنیا کار کرد و به شدت در زمینه تناسب اندام و بدنسازی مشغول شد. او با جو گلد (از باشگاه گلد) دوست شد و به عنوان یکی از "مردان قوی" در برنامه کمدی مِی وست به کار پرداخت و او را به روی صحنه می‌آورد و از آنجا خارج می‌کرد. در این زمان، او همچنین به عنوان یک بازیگر اضافی در چندین فیلم هالیوودی از جمله "لیل ابنر"، "دشمن زیر" و "ده فرمان" (که در آنجا او و جو گلد موسی را به دادگاه رامسی در زنجیر می‌آورند) درخواست می‌شد. هنگامی که جنون فیلم‌های پپلم در ایتالیا آغاز شد و ستاره همکارش استیو ریوز به یک ستاره بزرگ تبدیل شد، گوردون (به همراه رگ پارک، مارک فارست، براد هریس، میکی هارگیتای و ریچارد هریسون) نیز به این قافله پیوست و به ایتالیا رفت تا به شهرت و علفزارهای مالی بهتری دست یابد.
به لطف ظاهر غیرمتعارفش (چشمان کوچک و تیز و صورت خشن) و اشتیاقش به کارش، میچل خود را به یکی از پرطرفدارترین بازیگران در جنون شمشیر و صندل ایتالیا در اوایل دهه 60 تبدیل کرد و با چندین کارگردان برجسته از جمله ماریو جیورلامی، آلبرتو دی مارتینو و میکله لوپو همکاری کرد. بر خلاف بیشتر همتایانش که پس از پایان این ژانر ایتالیا را ترک کردند، میچل به بازی در نقش‌های منفی در چندین وسترن اسپگتی، جیالو، فیلم‌های جنگی و فیلم‌های علمی تخیلی ادامه داد. او همچنین در این زمان نقش کوچکی اما کلیدی در فیلم "تأملات در یک چشم طلایی" (1967) با بازی الیزابت تیلور و مارلون براندو داشت، اگرچه شاید مهم‌ترین نقش او، نقش رند بود که به دو شخصیت اصلی کمک می‌کند تا نجیب‌زاده را در "ساتیرکون" (1969) فیلینی ربوده کنند. میچل از پول اضافی‌اش برای خرید و ساخت استودیوی فیلم‌سازی خود (استودیوهای کِیو) استفاده کرد که به تنهایی آن را در خارج از رم ساخت. این استودیو عمدتاً بلااستفاده باقی ماند به جز برای کارگردان بسیار کم‌بودجه دموفیلیو فیدانی که اغلب میچل را نیز در فیلم‌هایش به کار می‌گرفت.
در اواخر دهه 1980، زمانی که صنعت فیلم‌سازی ژانر ایتالیایی به طور کلی خود را نابود کرده بود و نمی‌توانست با فیلم‌های آمریکایی حتی در اجاره ویدیو رقابت کند، میچل چمدان‌هایش را بسته و به کالیفرنیا بازگشت. پس از بازگشت به خانه، او دوباره با دوست قدیمی‌اش جو گلد همکاری کرد تا مدیریت باشگاه ورزشی ورد جیم را بر عهده بگیرد، جایی که میچل به عنوان COO فعالیت می‌کرد و در طبقه بالای دفتر مرکزی آن در مارینا دل ری زندگی می‌کرد. او سال‌ها به بازی در فیلم‌های کم‌بودجه صرفاً برای لذت ادامه داد و در سال 2003 در سن 80 سالگی در خواب درگذشت. آرنولد شوارتزنگر که روز قبل از آن انتخابات بازپس‌گیری کالیفرنیا را برنده شده بود، برای ادای احترام به مراسم یادبود میچل در دفتر مرکزی ورد جیم وقت گذاشت و در کنار بسیاری از بدنسازان دیگر که میچل را به عنوان کسی که آنها را به حرفه‌شان وارد کرده، یاد کردند، حضور یافت.
نمایش بیشتر
