فیلم Accattone 1961

مخلوقی که نامش بر فیلم گذاشته شده (فرانکو چییتی) کمی شبیه به یک اسفنج بدجنس است. او همسر و فرزندش را رها کرده تا بتواند با دوستانش سرگرم شود و کارتی بازی کند، در حالی که "مادالنا" (سیلوانا کورسینی) را به فحشای او می‌فروشد و از درآمد ناپاک او زندگی می‌کند. او با این وضعیت کاملاً راضی است تا اینکه با یک "وسپر" دچار درگیری...

مخلوقی که نامش بر فیلم گذاشته شده (فرانکو چییتی) کمی شبیه به یک اسفنج بدجنس است. او همسر و فرزندش را رها کرده تا بتواند با دوستانش سرگرم شود و کارتی بازی کند، در حالی که "مادالنا" (سیلوانا کورسینی) را به فحشای او می‌فروشد و از درآمد ناپاک او زندگی می‌کند. او با این وضعیت کاملاً راضی است تا اینکه با یک "وسپر" دچار درگیری می‌شود و به طور ناعادلانه‌ای به مدت یک سال زندانی می‌شود. با خشک شدن درآمدش، او مجبور به ایجاد تغییراتی می‌شود. او به خوبی برای پیدا کردن شغل آماده نیست و واقعاً هم انگیزه‌ای ندارد. تا اینکه با "استلا" (فرانکا پاسوت) آشنا می‌شود. او و "مادالنا" شباهت‌هایی دارند، اما استلا نه فاحشه است و نه به اندازه‌ای که او ابتدا فکر کرده بود، خام است. او به تدریج به او علاقه‌مند می‌شود، اما آیا می‌تواند خودش را سامان دهد و بدترین عناصر گذشته‌اش را کنار بگذارد قبل از اینکه او به او بگوید از اینجا برو؟ اگرچه این فیلم چندان شاداب نیست، اما من این اولین فیلم او را یکی از آثار شادتر پاسولینی یافتم که اجازه می‌دهد کمی طنز در روایت استثمار وManipulation گنجانده شود. هیچ شکی نیست که "اکاتونه" مردی بسیار نفرت‌انگیز است، اما با پیشرفت فیلم، حسی به تدریج وارد می‌شود که او قابل رستاخیز است - و هم عکاسی صمیمی و هم استعداد جذاب چییتی کمک می‌کند تا این حس به آرامی و به طور حتمی به وجود بیاید. پاسوت و کورسینی هر دو به خوبی در نقش‌های خود که خشن، واقعی و عاری از هر چیزی هستند که واقعاً بتواند به آن‌ها امیدی بدهد، بازی می‌کنند و در حاشیه، پسر جوانش "یایو" (دانیلو آلوا) اغلب به عنوان غیرمنتظره‌ترین لنگر برای پدر خودخواهش عمل می‌کند. همیشه فضایی برای نظری در مورد جایگاه کلیسا در جامعه وجود دارد و در اینجا یک پارودی واضح بین قدیس بودن و، خوب، شما تصمیم بگیرید... این فیلم که این روزها به ندرت دیده می‌شود، ارزش صرف دو ساعت را دارد تا رم را مشاهده کنید که نرون به خوبی ممکن است به آن افتخار کند.