فیلم Joan of Arc 1948

اما اگر صد پدر و صد مادر داشتم، نمی‌توانستم به عقب برگردم. اکنون باید به جلو بروم. در قرن پانزدهم، فرانسه پس از جنگ صد ساله با انگلستان، کشوری شکست‌خورده و ویران است. در این شرایط، دختر جوانی از روستا که ادعا می‌کند صداهایی از آسمان می‌شنود، به میدان می‌آید و از او خواسته می‌شود که ارتش خدا را علیه اورلئان رهبری کند و دو فین...

اما اگر صد پدر و صد مادر داشتم، نمی‌توانستم به عقب برگردم. اکنون باید به جلو بروم. در قرن پانزدهم، فرانسه پس از جنگ صد ساله با انگلستان، کشوری شکست‌خورده و ویران است. در این شرایط، دختر جوانی از روستا که ادعا می‌کند صداهایی از آسمان می‌شنود، به میدان می‌آید و از او خواسته می‌شود که ارتش خدا را علیه اورلئان رهبری کند و دو فین ضعیف، شارل هفتم را به عنوان پادشاه فرانسه تاج‌گذاری کند. ژان د'Arc با ایمانش مردم را جمع کرده، ارتشی تشکیل می‌دهد و به سمت اورلئان پیشروی می‌کند و از اینجا تاریخ واقعی با تمام شکوه و تراژدی‌اش شکل می‌گیرد... این فیلم با انتقادات شدید برخی از منتقدان روبرو شده و توسط استودیو به زمان‌های مختلفی برش خورده است. واقعاً بهتر است که طرفداران سینما حداقل نسخه کامل ۱۴۵ دقیقه‌ای موجود را ببینند تا قضاوتی عادلانه داشته باشند. با بازی اینگرید برگمن در نقش اصلی و کارگردانی ویکتور فلمینگ که به وضوح به زیبایی طبیعی برگمن توجه دارد، متأسفانه این فیلم ترکیبی است از یک حماسه تاریخی مهیج با نمایش‌های تئاتری بیش از حد. برگمن، هرچند در کنار گروهی از بازیگران فوق‌العاده قرار دارد، به خوبی نقش اصلی را به دوش می‌کشد. او به وضوح با شور و شوقی خاص به این نقش فرو می‌رود و عاشقان سینما از بازی عمیق و احساسی او، به ویژه در دقایق پایانی تراژیک فیلم، لذت می‌برند. فیلم‌نامه‌ای که توسط مکسول اندرسون و اندرو هولت نوشته شده و بر اساس نمایشنامه "ژان از لورین" است، به زیبایی نوشته شده است و دیالوگ‌هایی دارد که خون را به جوش می‌آورد. برای برخی، این بخش‌های ادبی ممکن است طولانی و حتی خسته‌کننده به نظر برسد، اما امیدواریم که در دستان برگمن، بتواند توده‌ها را به خود جذب کند، مانند آنچه که "دختر اورلئان" انجام داد. ۷.۵/۱۰ هر چه می‌کنید، سعی کنید از نسخه به شدت برش خورده این فیلم دوری کنید - نسخه اصلی که کمتر از ۲ ساعت و نیم است، بسیار بهتر است. با این حال، باز هم این فیلم به آن اندازه که باید عالی نیست. اینگرید برگمن به گونه‌ای بازی نمی‌کند که نشان دهد ژان د'Arc همینطور بوده است! حالت رنجور و مقدس او همراه با فریادهای جنگی و درخواست‌های دل‌سوزانه، تصور اینکه زن واقعی چه‌گونه بوده دشوار می‌سازد! خوزه فرر به طرز ماهرانه‌ای نقش پادشاه خودخواه و دوچهره‌ای را بازی می‌کند که برای یک سکه، مادرش را هم فدای خود می‌کند و البته، فرانسیس ال. سالیوان نیز به عنوان اسقف کاوشون، که به هر حاکمی که به نفعش باشد خدمت می‌کند، فوق‌العاده است تا جایی که قهرمان ما به آتش سپرده شود. با این حال، سایر بازیگران به خوبی عمل نمی‌کنند: وارد باند، جین لاکهارت و سسیل کلاوی از آب و هوای خود خارج شده‌اند و لیف اریکسون در نقش کلیدی دونوآ به طرز افتضاحی بازی می‌کند. نوشتار، خسته‌کننده و بیش از حد پر از کلمات است. اجراهای گروهی هرگز به نظر نمی‌رسد که از در خارج شوند، که صحنه‌های نبرد را به شدت بی‌اثر می‌کند و صحنه‌های محاکمه نیز به شدت تکه‌تکه هستند و حس واقعی تهدیدی که او در این محاکمه فاسد تحت آن بود را به خوبی منتقل نمی‌کنند. شاید نیاز بود که سسیل بی. دمیل با سینماتوگرافی بزرگ مقیاس به آن بپردازد - داستان قطعاً مستحق آن است؛ اما این فیلم به طرز ناراحت‌کننده‌ای محدود و بیش از حد تئاتری است. با این حال، لباس‌ها بسیار زیبا هستند و نورپردازی تا حدی می‌تواند جبران‌گر سخت‌گیری‌های تولید باشد. ارزش تماشا دارد، اما می‌توانست بسیار بهتر باشد اگر ویکتور فلمینگ تخیل بیشتری به خرج می‌داد.