فیلم Duel in the Sun 1946

فیلم «دوئل در آفتاب» عمدتاً توسط کینگ ویدور کارگردانی شده و دیوید او. سلزینیک آن را تولید و نوشته است. این فیلم اقتباسی است از رمان نیون بوش که با همکاری اچ. پی. گرت و بن هکت نوشته شده است. بازیگران اصلی شامل جنیفر جونز، جوزف کاتن، گریگوری پک، لیلیان گیوش و لیونل باری‌مور هستند و بازیگران پشتیبان نیز شامل افرادی چون هربرت مارشال، والتر...

فیلم «دوئل در آفتاب» عمدتاً توسط کینگ ویدور کارگردانی شده و دیوید او. سلزینیک آن را تولید و نوشته است. این فیلم اقتباسی است از رمان نیون بوش که با همکاری اچ. پی. گرت و بن هکت نوشته شده است. بازیگران اصلی شامل جنیفر جونز، جوزف کاتن، گریگوری پک، لیلیان گیوش و لیونل باری‌مور هستند و بازیگران پشتیبان نیز شامل افرادی چون هربرت مارشال، والتر هیوستون و چارلز بیکفورد می‌باشند. داستان حول شخصیت پرل چاوز (با بازی جونز)، دختری نیمه هندی می‌چرخد که پس از آنکه پدرش مادر و معشوقه‌اش را می‌کشد، یتیم می‌شود. پرل به خانه دوست قدیمی پدرش، لورا بل مک‌کانلز (با بازی گیوش) فرستاده می‌شود و در اینجا با تبعیض و عشق ممنوعه‌ای درگیر می‌شود که خانواده مک‌کانلز را به هم می‌ریزد. دیوید او. سلزینیک امیدوار بود که موفقیت «بر باد رفته» را که هفت سال قبل به دست آورده بود، در یک زمینه وسترن بازسازی کند. این فیلم با وجود انتقادات منفی، در گیشه موفق بود، هرچند به دلیل هزینه‌های بالای تولید و کمپین تبلیغاتی پرهزینه، در نهایت فقط به حالت تعادل رسید. جنجال‌های فیلم از محتوای جنسی داستان نشأت می‌گیرد و لقب «شهوت در غبار» را به خود اختصاص می‌دهد. اگرچه اگر نه به خاطر سانسورهای کد هیز و ارزیابی‌های مذهبی، این فیلم می‌توانست بسیار جنجالی‌تر باشد. جنجال‌های خارج از صحنه نیز به رابطه سلزینیک با جونز مربوط می‌شود که باعث فروپاشی هر دوی ازدواج‌هایشان شد. نقش پرل ابتدا برای هدی لامار در نظر گرفته شده بود و حتی ترزا رایت هم در نظر گرفته شده بود، اما هر دو زن باردار شدند. بنابراین سلزینیک این فرصت را پیدا کرد که عشقش را به فیلم وارد کند و او را به مرکز توجه قرار دهد. در نهایت، هشت کارگردان، سه نویسنده، سه فیلمبردار و چهار ویراستار در تولید فیلم دخیل بودند. همچنین شرایط آب و هوایی نامساعد، اعتصابات و بیماری جونز نیز بر تولید تأثیر گذاشت. این فیلم در بسیاری از جنبه‌ها عجیب است، اما به نظر می‌رسد نقدهای روزگار خود را بسیار سخت‌گیرانه دریافت کرده است. این فیلم نمی‌توان آن را به عنوان یک اثر کلاسیک وسترن در نظر گرفت، اما اگر به عنوان یک اثر سرگرم‌کننده و با توجه به تلاش سلزینیک برای انجام هر چه بیشتر، دیده شود، واقعاً بد نیست. بازیگران به نظر می‌رسد که در حال بازی کردن یک کار سرگرم‌کننده هستند، به ویژه هیوستون در نقش کشیش افراطی، «سینکیلر». بنابراین اگر انتظار درام جدی نداشته باشید، «دوئل در آفتاب» سرگرمی خوبی ارائه می‌دهد. هرچند که همه این سرگرمی‌ها عمدی نیست؛ پایان‌بندی به طرز غیرقابل باوری مضحک و شاد است در حالی که واقعاً نباید چنین باشد. اما واقعیت این است که فیلم سرگرم‌کننده است. از نظر صحنه‌های اکشن، درخشان است، با صحنه‌های برجسته‌ای شامل جونز بر روی اسب فراری، صدها سوارکار که به دفاع از زمین‌های خشمگین «جکسون مک‌کانلز» (باری‌مور) در برابر نفوذ راه‌آهن می‌شتابند، و پک (در نقش یک شورشی جنسی) که یک مادیان جنسی را رام می‌کند (حتی اسب هم می‌داند که چه انتظاری از آن دارد!). همچنین چشم‌اندازهای وسیع وسترن با رنگ‌های درخشان تکنیکالر در این فیلم وجود دارد. واژه‌های «زیبا» و «زشت» به ذهن می‌آید، که قطعاً این دو کلمه به خوبی به فیلم به عنوان یک کل اطلاق می‌شود. برای بهترین اجراها باید به بازیگران پشتیبان نگاه کرد، جایی که بیکفورد، هیوستون، گیوش و همیشه لذت‌بخش «بترفلای مک‌کویین» همگی اجراهای محکم و استواری ارائه می‌دهند. جونز کمی در نقش خود نامناسب به نظر می‌رسد و به عنوان مرکز فیلم (و توجهات سلزینیک) بار زیادی را بر دوش دارد، اما حداقل باید به تلاشش در به کار بردن نوشتار متوسط اعتبار داد. او قطعاً زیبا به نظر می‌رسد و در لحظات آرام‌تر شخصیتش تهدیدی برای شکوفا شدن دارد. پک، در نقشی که ابتدا برای جان وین در نظر گرفته شده بود و او به دلیل محتوای جنسی داستان از آن منصرف شد، با شور و شوق بازی می‌کند، اما هرچند که این انتخابی جسورانه بوده، هرگز به عنوان یک نیروی جنسی متقاعدکننده ظاهر نمی‌شود. کاتن در اینجا نقش ضعیفی دارد که به طور ضعیف نوشته شده است، و با در نظر گرفتن اینکه داستان اساساً داستان قاین و هابیل است، او شایسته‌ی نقش بهتری بود. باری‌مور نیز به خوبی کار خود را انجام می‌دهد و تنها نقطه ضعف او این است که به اندازه همسرش در صفحه نمایش خوب نیست. از نظر موسیقی، دیمتری تیومکین نمره‌ای شایسته اما به یاد ماندنی ارائه می‌دهد. «دوئل در آفتاب» سرگرم‌کننده، جذاب و با عناصر جسورانه در داستان، بهتر از آن چیزی است که برخی ممکن است بخواهند به شما بگویند. اما شاید، تنها شاید، نیاز باشد که با نگاهی سرگرم‌کننده و زبانی کنایه‌آمیز به آن نگریسته شود؟ 7 از 10. داستان اینجا - موضوعی شبیه به داستان قاین و هابیل که برای جنیفر جونز ("پرل") دردسرساز است، زیبا به نظر می‌رسد، خشن و بسیار خوب ساخته شده است. اما همچنین بسیار طولانی و عمدتاً بدون سرعت است. جوزف کاتن ("جسی") و گریگوری پک ("لوئت") هر دو پسران سناتور بی‌رحم "مک‌کانلز" (لیونل باری‌مور) هستند؛ اولی شخصیتی محترم اما نسبتاً ضعیف و دومی به مراتب خطرناک‌تر و غیرقابل پیش‌بینی است - اما هر دو برای عشق "پرل" زیبا و جذاب رقابت می‌کنند. با ورود راه‌آهن که می‌خواهد از زمین پیرمرد عبور کند، "جسی" به آن‌ها می‌پیوندد و پدر و برادرش را از خود دور می‌کند و به زودی به تنهایی می‌افتد، در حالی که زن جوان بین او و برادرش که بسیار جذاب‌تر و تحریک‌کننده‌تر است، سردرگم می‌شود - حالا داستان واقعاً شروع به شعله‌ور شدن می‌کند. همچنین یک سری از ظاهرهای جذاب از لیلیان گیوش به عنوان مادر پسران وجود دارد - زنی که مسئولیت خطاهای پسرانش را به دوش پدرشان می‌گذارد. یک گروه پشتیبانی عالی غنای بیشتری به داستان انسانی پیچیده‌ای می‌بخشد - هربرت مارشال، چارلز بیکفورد و دیگران. در بهترین حالت، فیلم مؤثر است - دیدگاه‌ها درباره نژاد، وفاداری، جنسیت را به چالش می‌کشد و به روح پیشگامان که می‌خواهند کشور خود را به جلو ببرند و مقاومتی که از هر چیز جدید یا تغییر وضعیت موجود می‌ترسند، می‌پردازد - و ده دقیقه آخر این فیلم در بین آثار این ژانر واقعاً منحصر به فرد است. با این حال، متأسفانه، فیلم مقداری اضافه دارد که به ما اجازه می‌دهد تا از سینماهای بزرگ لذت ببریم، اما کمی بیش از حد به قدرت روایت آسیب می‌زند. با این حال، یک اثر سینمایی خوب که ارزش تماشای در یک پرده بزرگ و با سیستم صوتی مناسب را دارد که شما را در موسیقی پرشور دیمتری تیومکین غرق کند.