انیمیشن Cars 2 2011

لَسِتِر به اندازه کافی هوشمند است که داستانی کاملاً متفاوت از فیلم اول را برای ما تعریف کند. با این حال، این فیلم به هیچ وجه با عناوینی مانند "ماشین‌ها" یا "شگفت‌انگیزها" قابل مقایسه نیست. من "ماشین‌ها ۲" را دوست دارم. این فیلم شایسته این نیست که در یک رده با "ماشین‌ها" ۲۰۰۶ قرار گیرد، اما به این معنی نیست که نمی‌توان از آن لذت برد....

لَسِتِر به اندازه کافی هوشمند است که داستانی کاملاً متفاوت از فیلم اول را برای ما تعریف کند. با این حال، این فیلم به هیچ وجه با عناوینی مانند "ماشین‌ها" یا "شگفت‌انگیزها" قابل مقایسه نیست. من "ماشین‌ها ۲" را دوست دارم. این فیلم شایسته این نیست که در یک رده با "ماشین‌ها" ۲۰۰۶ قرار گیرد، اما به این معنی نیست که نمی‌توان از آن لذت برد. موضوع فیلم ترکیبی از ورزش‌های موتوری و جاسوسی است که اگرچه به بهترین شکل اجرا نشده، اما تماشای آن رضایت‌بخش است. یک نکته منفی این است که زمان بیشتری به مَیتر داده‌اند تا لایتنینگ مک‌کویین، که یک اشتباه است. لری د کابل گای در نقش مَیتر لذت‌بخش است، اما او نباید در مرکز توجه باشد. می‌توانستند داستانی مشابه بسازند که اوون ویلسون و مک‌کویین در آن در مرکز باشند. در سایر نقش‌ها، مایکل کین (فین) همیشه لذت‌بخش است؛ حتی اگر شخصیتش چیز خاصی نباشد. صحنه‌های مسابقه‌ای با گرند پری جهانی جالب هستند. بخش‌های داستان که به طور خاص به این موضوع می‌پردازند، قطعاً از بخش‌های جاسوسی سرگرم‌کننده‌ترند، به ویژه که ما از طریق انیمیشن با چند کشور مختلف آشنا می‌شویم - که به خوبی به تصویر کشیده شده‌اند. به طور کلی، این فیلم از نظر کیفیت ضعیف‌تر از فیلم اول است، اما برای یک دنباله انیمیشن دیزنی همچنان قابل قبول است. **فیلمی که به طرز ناخوشایندی بزرگ‌تر از آنچه باید باشد، است، جایی که پیکسار بر روی شخصیت‌های فرعی بدون شوخی تمرکز کرده است.** فرانچایز "ماشین‌ها" یکی از موفقیت‌های بزرگی بود که پیکسار به طرز ماهرانه‌ای از آن بهره‌برداری کرد، هم برای اهداف تجاری و هم برای تثبیت جایگاه برتر خود در زمینه انیمیشن دیجیتال. به یاد دارم که این سه فیلم با آنقدر تبلیغات تند و تیز همراه بودند که به نظر می‌رسید این فیلم‌ها به ما تحمیل می‌شوند. این توضیح می‌دهد که چرا در آن زمان ترجیح دادم آن‌ها را نبینم. اگرچه فیلم اول به نظرم معمولی بود (از نظر فنی بسیار خوب، اما دارای نقص در فیلمنامه)، اما این دنباله حداقل توانست سطح فنی و کیفیت بصری را حفظ کند. فیلم دارای تصویربرداری و کار گرافیکی عالی است، که نشانه بارز این استودیو است. واقع‌گرایی در این فیلم خوب است، هرچند احساس کردم که به اندازه فیلم اول تأثیرگذار و باشکوه نیست. همچنین حس کردم که مسابقات ماشین‌ها که در فیلم اول به دلیل هیجان و سرعت قوی بودند، در اینجا بخشی از هیجان خود را از دست داده و به مراتب یکنواخت‌تر به نظر می‌رسند. صداپیشگان همچنان کار بسیار خوبی انجام می‌دهند. اوون ویلسون و لری د کابل گای از نظر تلاش‌های خود درخشان هستند، اما مایکل کین (با صدای خاصش)، امیلی مورتیمر و جان تورتورو نیز به خوبی در کنار آن‌ها قرار دارند. جایی که این فیلم واقعاً دچار مشکل شد، در مفهوم‌سازی فیلمنامه و داستان است. من متوجه هستم که چرا تصمیم گرفتند مَیتر را شخصیت اصلی قرار دهند: هم دیزنی و هم پیکسار این کار را به طور مکرر انجام داده‌اند هر زمان که شخصیتی فرعی در فیلم‌ها به خوبی درخشیده باشد. و مانند موارد دیگر، نتیجه این تصمیم به شدت ناامیدکننده بود. مَیتر خنده‌دار نیست و بیشتر مضحک است تا خنده‌دار، و مک‌کویین که این بار در سایه است، فقط یک راننده متظاهر، ناخوشایند و متکبر است. دیالوگ‌ها همیشه خوب کار نمی‌کنند و بعضی از شوخی‌ها نیز به همین صورت، هرچند بیشتر آن‌ها مؤثر هستند. همچنین در مورد تقسیم داستان فیلم به دو زیرپلات (مَیتر و رقابت بین مک‌کویین و فرانچسکو) تردیدهایی دارم و معتقدم این موضوع فیلم را به طرز ناخوشایندی بزرگ‌تر از آنچه باید کرده است.