انیمیشن The Polar Express 2004

برخی از بچه‌ها با چشمان مرموز و مرده، سفری رویایی به قطب شمال را در فیلم «قطار قطبی» تجربه می‌کنند. پسربچه‌ای از گرندراپیدز میشیگان، در سنی است که دیگر به کریسمس و شخصیت‌های آن مانند بابانوئل، الف‌ها و گوزن‌های پرنده اعتقاد ندارد. اما در شب کریسمس، یک قطار جادویی در مقابل خانه‌اش ظاهر می‌شود و او را به سفری ماجراجویانه به قطب شمال با چند کودک...

برخی از بچه‌ها با چشمان مرموز و مرده، سفری رویایی به قطب شمال را در فیلم «قطار قطبی» تجربه می‌کنند. پسربچه‌ای از گرندراپیدز میشیگان، در سنی است که دیگر به کریسمس و شخصیت‌های آن مانند بابانوئل، الف‌ها و گوزن‌های پرنده اعتقاد ندارد. اما در شب کریسمس، یک قطار جادویی در مقابل خانه‌اش ظاهر می‌شود و او را به سفری ماجراجویانه به قطب شمال با چند کودک دیگر می‌برد. فیلم «قطار قطبی» (2004) بر اساس کتاب کریسمسی به همین نام در سال 1985 ساخته شده و اولین فیلمی است که برای تمام شخصیت‌هایش از انیمیشن حرکت‌برداری استفاده کرده است. برخی افراد معتقدند انیمیشن این فیلم ضعیف است، اما من احساس می‌کنم که این انیمیشن دنیای خاص خود را ایجاد کرده و جذابیت خاصی دارد. تا زمانی که بتوانید به چشمان مرموز و مرده شخصیت‌ها عادت کنید، فیلم می‌تواند جذاب باشد. برخی این فیلم را دوست دارند و برخی دیگر آن را عجیب می‌دانند، مانند یک فیلم کریسمسی از سری «زونا تاریک». راجر ایبرت، برای مثال، آن را دوست داشت و نمره عالی به آن داد. من در میانه قرار دارم. نقاط قوت آن را می‌بینم و از آن‌ها قدردانی می‌کنم، مانند جو زمستانی خیره‌کننده، بخشی از سفر به قطب شمال (مانند سواری شبیه ترن هوایی) و بررسی کارخانه کریسمس توسط بچه‌ها. اما بخش‌هایی نیز وجود دارد که چندان جالب نیستند، مانند کل بخش آخر با تعداد زیادی الف و بابانوئلی که به نظر می‌رسید از روی کریستوفر لی با قد 6 فوت و 5 اینچ و با بالشی به دور کمرش مدل‌سازی شده است. این فیلم از برخی جهات جالب است اما همچنین به شکلی قدیمی و شیرین، عجیب و بی‌روح به نظر می‌رسد. مدت فیلم 1 ساعت و 40 دقیقه است. نمره: C هر بار که این فیلم را می‌بینم، همیشه اشکم را در می‌آورد! فقط ای کاش می‌توانستم آن را در سینما به صورت سه‌بعدی ببینم. تماشای «قطار قطبی» برای من یک رویداد سالانه نیست، اما فکر می‌کنم سه بار آن را دیده‌ام و اگر کسی پیشنهاد دهد که دوباره آن را ببینیم، از آن استقبال می‌کنم. به دلیلی عجیب با آن احساس ارتباط می‌کنم: من و همسرم یک فصل کریسمس به عنوان الف، مشغول سرو کاکائو و رقص برای یک سفر واقعی با قطار «قطار قطبی» بودیم وقتی در ماین زندگی می‌کردیم. (اگرچه می‌توانم تضمین کنم که رقص ما به اندازه رقص‌های این فیلم آکروباتیک نبود.) انیمیشن در ابتدا کمی عجیب به نظر می‌رسد، اما هر بار که آن را تماشا می‌کنم، دیگر متوجه آن نمی‌شوم. داستان، سفر با قطار به قطب شمال را به یک سواری واقعی برای بچه‌های حاضر در قطار تبدیل می‌کند، به ویژه برای پسربچه قهرمان ما که صدایش را تام هنکس به عهده دارد. در حقیقت، اگر طرفدار هنکس هستید، آماده باشید، زیرا او در اینجا چندین صدا را انجام می‌دهد که یکی از آن‌ها به طرز قابل توجهی شبیه به صدای گیلبرت گودفری به نظر می‌رسد. سعی می‌کنم به داستان‌های فیلم‌های کریسمس ایراد نگیزیم. نیمی از هدف این است که شامل وقایع غیرمنتظره باشد که همه به معجزه کریسمس ختم می‌شود. اگر به منطق نیاز دارید، کتاب قدیمی جبر را درآورید! یک جوان به شدت هیجان‌زده است که به رختخواب می‌رود در شب کریسمس. خواب او در هم می‌ریزد وقتی که خانه‌اش شروع به لرزیدن می‌کند. او به سمت پنجره می‌دود و در آنجا ورود یک قطار بزرگ را می‌بیند که به سرعت متوجه می‌شود به سمت قطب شمال می‌رود. زمانی که به طور ایمن سوار می‌شود، با سایر بچه‌ها ملاقات می‌کند و ماجراجویی آغاز می‌شود زیرا آن‌ها متوجه می‌شوند که یکی از بچه‌ها قرار است شخصاً با بابانوئل ملاقات کند قبل از اینکه او به تحویل‌های جهانی‌اش برود! من این فیلم را دوست نداشتم. انیمیشن‌های صورت خیلی تند و خطی را کمی بیش از حد بی‌روح یافتم و گفت‌وگوها خیلی زیاد بود و اتفاقات زیادی نمی‌افتاد. می‌توانم یک بار بازی «دنبال کردن بلیط» را انجام دهم، اما بعد از مدتی این به چیزی بهتر از یک لوله کلاستروفوبیک برای روایت داستان تبدیل نمی‌شود. مطمئناً از نظر فنی یک شاهکار از CGI و تعامل انسانی است، اما به طریقی، همه این‌ها باعث می‌شود که احساس کنم احساسات شیرین آن با پیام‌های کار گروهی و روح کریسمس به شدت اغراق شده است. آلن سیلستری موسیقی خوبی را فراهم کرده است و زمانی که صحنه‌های انیمیشن بر روی خود قطار تمرکز می‌کنند، کمی زندگی می‌گیرد، اما متاسفم - در بیشتر مواقع نتوانستم قانع شوم.