مستند Robin Williams: Come Inside My Mind 2018

**یک مستند بیوگرافی نسبتا ابتدایی که بینش خاصی ارائه نمی‌دهد، اما شامل مواد آرشیوی بسیار عالی است.** من فکر می‌کنم غمگین‌ترین افراد همیشه تلاش می‌کنند تا دیگران را خوشحال کنند. زیرا آنها می‌دانند چه احساسی دارد که کاملاً بی‌ارزش باشند و نمی‌خواهند کسی دیگر هم این احساس را تجربه کند. وقتی رابین ویلیامز در تاریخ ۱۱ اوت ۲۰۱۴ پیدا شد، موجی بی‌سابقه از اندوه به راه افتاد،...

**یک مستند بیوگرافی نسبتا ابتدایی که بینش خاصی ارائه نمی‌دهد، اما شامل مواد آرشیوی بسیار عالی است.** من فکر می‌کنم غمگین‌ترین افراد همیشه تلاش می‌کنند تا دیگران را خوشحال کنند. زیرا آنها می‌دانند چه احساسی دارد که کاملاً بی‌ارزش باشند و نمی‌خواهند کسی دیگر هم این احساس را تجربه کند. وقتی رابین ویلیامز در تاریخ ۱۱ اوت ۲۰۱۴ پیدا شد، موجی بی‌سابقه از اندوه به راه افتاد، نه تنها از جانب افرادی که او را می‌شناختند، بلکه از طرف طرفداران عمومی که بسیاری از آنها هرگز او را ملاقات نکرده بودند. شوک ناشی از مرگ او، با حقیقت غیرقابل درک اینکه او خودکشی کرده بود، کمرنگ شد. حتی با در نظر گرفتن سابقه مستند شده‌اش از سوء مصرف مواد و دوره‌های افسردگی، و همچنین تشخیص "زوال عقل لوئی diffuse"، به نظر می‌رسید غیرممکن است که این مرد پر از زندگی، اینقدر شاداب و خوشحال، بتواند به دست خود بمیرد. مرگ او برای بسیاری از مردم شخصی بود، اما نحوه‌ی مرگ او، حتی حالا، پنج سال بعد، غیرقابل درک است. چطور ممکن بود که اینگونه به پایان برسد؟ کارگردانی این مستند بر عهده مارینا زنوویچ است. «رابین ویلیامز: به ذهن من وارد شو» یک مستند بیوگرافی نسبتا ابتدایی است که به زیرعنوان خود نمی‌رسد؛ رابین ویلیامز ارائه شده در فیلم، هیچ‌گونه شناخت بیشتری نسبت به رابین ویلیامز کمدین یا رابین ویلیامز بازیگر برنده اسکار ارائه نمی‌دهد. فیلم با کلیپی از حضور ویلیامز در برنامه «درون استودیو بازیگران» در سال ۲۰۰۱ آغاز می‌شود، جایی که مجری از او درباره "واکنش‌های ذهنی"‌اش سوال می‌کند و این باعث می‌شود که ویلیامز از جایش بلند شود و به یک شوخی و طنز بداهه بپردازد. او با تشویق ایستاده تماشاچیان به صندلی خود باز می‌گردد، اما در واقع هرگز به سوال اصلی پاسخ نمی‌دهد. این مستند به طور کلی این تبادل را بازتولید می‌کند – سوالاتی درباره ویلیامز مطرح می‌کند، به او پلتفرمی می‌دهد، و از انرژی او در صحنه شگفت‌زده می‌شود، اما هرگز موفق به کشف یا توضیح دادن بینش روانشناختی واقعی نمی‌شود. زنوویچ به نظر می‌رسد که به موضوع خود احترام می‌گذارد، اما در عین حال نگاهی به جنبه‌های تاریک زندگی او ندارد، هرچند که قابل ستایش است که او اجازه نمی‌دهد نحوه مرگش به نقطه عطف زندگی‌اش تبدیل شود. در نهایت، کیفیت بسیاری از این آرشیوها جبران‌کننده ناکامی فیلم در ارائه هر نوع کاوش عمیق در فرآیندهای فکری یا زندگی خصوصی اوست. فیلم تمام نکات بیوگرافی اصلی را که انتظار دارید، پوشش می‌دهد – تولد ویلیامز در شیکاگو در ۲۱ ژوئیه ۱۹۵۱؛ کار پدرش به عنوان یک مدیر ارشد در فورد؛ تحصیل او در کالج کلمرنت؛ و آغاز حرفه کمدی‌اش در سان‌فرانسیسکو و... . بدون شک، طرفداران ویلیامز از «به ذهن من وارد شو» لذت خواهند برد، با آرشیو فوق‌العاده‌اش که جاذبه اصلی فیلم است. اما این مستند به وضوح از عمق روانشناختی لازم برخوردار نیست و اگرچه می‌توان استدلال کرد که ویلیامز به طرز مشهوری دشوار بود که او را بشناسیم، اما واقعیت این است که زنوویچ به واقع سعی نمی‌کند به عمق شخصیت او نفوذ کند.