فیلم The Man Who Laughs 1928

هنگامی که پادشاه جیمز هفتم (و دوم) (با بازی سم د گراس) تصمیم به انتقام از یکی از اشراف خائن خود می‌گیرد، بدترین هدیه را بر پسر جوانش می‌نهد: یک لبخند. لبخندی که بر چهره‌اش حک می‌شود تا همیشه به یاد داشته باشد که پدرش او را خیانت کرده است! به سرعت، آن پادشاه برکنار می‌شود و پسر جوان بزرگ می‌شود و به "گوین پلین"...

هنگامی که پادشاه جیمز هفتم (و دوم) (با بازی سم د گراس) تصمیم به انتقام از یکی از اشراف خائن خود می‌گیرد، بدترین هدیه را بر پسر جوانش می‌نهد: یک لبخند. لبخندی که بر چهره‌اش حک می‌شود تا همیشه به یاد داشته باشد که پدرش او را خیانت کرده است! به سرعت، آن پادشاه برکنار می‌شود و پسر جوان بزرگ می‌شود و به "گوین پلین" (با بازی کاندید ویدت) تبدیل می‌شود. او در ادامه، "دیا" (با بازی ماری فیلبین) را که نابینا است نجات می‌دهد و هر دو با "اورسوس" (با بازی چزاره گراوینا) به عنوان محافظ و فیلسوف خود بزرگ می‌شوند! این مرد علامت‌دار، عاشق "دیا" شده و چهره‌اش را پشت یک شنل تیره پنهان می‌کند، مطمئن است که عشق روزافزونش هرگز متقابل نخواهد بود. در همین حال، ملکه آن (با بازی جوزفین کروئل) اکنون سلطنت می‌کند و به لطف دلقک manipulative خود "بارکیلفدرو" (با بازی برندون هورست) - که همچنین برای پادشاه پیشین کار می‌کرد و عروسک‌گردان او، "دوک‌س جوزیانا" (با بازی اولگا باکلانوا) - "گوین پلین" به دربار استوارت معرفی می‌شود. این یک لانه مار از توطئه‌ها و بازی‌هاست که تحت نظارت پادشاه زیرک و سلطه‌جو قرار دارد و به زودی او در طرحی درگیر می‌شود که می‌تواند منجر به نابودی او شود، در حالی که تلاش می‌کند حس شرافت خود را حفظ کند و البته عشقش را به دست آورد. این داستان تاریخی استانداردی از خیانت و انتقام است، اما عکاسی و کارگردانی واقعاً به آن کمک می‌کند که متمایز باشد. صحنه‌های ابتدایی با "زن آهنین" - یک سلاح شکنجه که در طول فیلم وجود دارد - تأثیرگذارند و ویدت با چشمان نافذش (که به خوبی روشن شده‌اند) توجه را به خود جلب می‌کند در حالی که شخصیتش با اشتباهات گذشته و گزینه‌های آینده‌اش کنار می‌آید. برخی از صحنه‌ها بسیار صمیمی و تقریباً تحریک‌آمیز فیلم‌برداری شده‌اند و مکان‌ها به طور کلی به طور مناسبی با توطئه‌های به طور فزاینده‌ای ماکیاولی و گاهی بسیار سرگرم‌کننده‌ای که هنوز جایی برای یک داستان عاشقانه در حال شکل‌گیری فراهم می‌کند، همخوانی دارند و بدون احساسات کاذب، تصویری تاریک از سیاست‌های بریتانیا در اوایل قرن هفدهم ارائه می‌دهند.