فیلم Germania anno zero 1948

چه موقعیت وحشتناکی که نازی‌های نفرت‌انگیز برای نسل‌های آینده خود در پایان جنگ جهانی دوم به جا گذاشتند. روسلینی به طرز بی‌نظیری و با دقتی مستندگونه این موضوع را به تصویر کشیده است و من احساس می‌کنم که فقط کسی از کشورهای شکست‌خورده محور، مانند او، می‌تواند این حس عمیق از گمگشتگی و گناهی را که بر دوش این «بازماندگان» سنگینی می‌کند، به طور هوشمندانه...

چه موقعیت وحشتناکی که نازی‌های نفرت‌انگیز برای نسل‌های آینده خود در پایان جنگ جهانی دوم به جا گذاشتند. روسلینی به طرز بی‌نظیری و با دقتی مستندگونه این موضوع را به تصویر کشیده است و من احساس می‌کنم که فقط کسی از کشورهای شکست‌خورده محور، مانند او، می‌تواند این حس عمیق از گمگشتگی و گناهی را که بر دوش این «بازماندگان» سنگینی می‌کند، به طور هوشمندانه و عمیق منتقل کند. فیلمی بسیار غم‌انگیز برای تماشا است، اما در عین حال ضروری و درمان‌کننده. به‌وضوح این اثر یکی از محبوب‌ترین‌های او برای من است، در کنار شاهکارش «گل‌های سنت فرانسیس». ادوارد موشکه ("ادوارد") در این داستان واقعی و سخت پس از جنگ، که درباره پسربچه‌ای جوان است که با خانواده‌اش برای تأمین معیشت در برلین پس از سقوط نازی‌ها تلاش می‌کند، فوق‌العاده است. تلاش برای پیدا کردن غذا و تأمین نیازهای خانواده، همه این‌ها به‌منظور فراهم کردن غذا و گرما برای پدر بیمار و دیگر اعضای خانواده‌اش است. بازیگران به‌خوبی انتخاب شده‌اند و صحنه‌ها - که فقط سه سال بعد از تخریب شهر توسط متفقین فیلم‌برداری شده‌اند - بسیار تأثیرگذار هستند؛ عکاسی و دیالوگ‌های مختصر به خوبی به حس آرام آرام انباشت ناامیدی که به فاجعه منتهی می‌شود، کمک می‌کند. کودکان امید و خوشبینی را به داستان می‌آورند - بی‌گناهی آن‌ها به‌وضوح نمایان است در حالی که آن‌ها به زندگی جدیدی می‌پردازند، درست همان‌طور که بقیه اروپا در سال 1948 انجام دادند. تماشای این فیلم به شدت توصیه می‌شود.