فیلم Joe Bell 2020

رید میلر در نقش جوان همجنس‌گرای مورد آزار، جادین بل، بسیار جذاب است. زمان او در مدرسه بسیار دشوار است و به نظر می‌رسد هیچ کمکی برای محافظت از او در برابر افراد تعصب‌آمیز که هر روز با آن‌ها مواجه است، وجود ندارد. پدرش (مارک والبرگ) حمایت‌کننده است، اما به شکلی "نپرس، نگو" که نشان‌دهنده وضعیتی تأسف‌آور است که مدیر مدرسه نیز به آن دامن...

رید میلر در نقش جوان همجنس‌گرای مورد آزار، جادین بل، بسیار جذاب است. زمان او در مدرسه بسیار دشوار است و به نظر می‌رسد هیچ کمکی برای محافظت از او در برابر افراد تعصب‌آمیز که هر روز با آن‌ها مواجه است، وجود ندارد. پدرش (مارک والبرگ) حمایت‌کننده است، اما به شکلی "نپرس، نگو" که نشان‌دهنده وضعیتی تأسف‌آور است که مدیر مدرسه نیز به آن دامن می‌زند. در نهایت، فشارها آن‌قدر زیاد می‌شود که این جوان به زندگی‌اش پایان می‌دهد. این موضوع باعث می‌شود پدرش تصمیم بگیرد از خانه‌شان به نیویورک پیاده‌روی کند تا مسائلی مانند همجنس‌گرایی و آزار و اذیت را مطرح کند. نام والبرگ در اینجا تأثیرگذار است؛ مشارکت او در برجسته کردن این مسائل مربوط به آزارهای جسمی و روانی باید با هر کسی که این فیلم را تماشا می‌کند، درباره‌اش می‌خواند یا هر نوع تبلیغی درباره‌اش می‌بیند، طنین‌انداز شود. اما به عنوان یک اثر سینمایی، این فیلم چندان برجسته نیست. به جز یک صحنه با دو بازیگر اصلی که کمی روتین لیدی گاگا را اجرا می‌کنند، درام و بازیگری نسبتاً بی‌روح است و وقتی فیلمنامه چیزی معنادار برای گفتن ندارد، به چند بالادای زیبا اما کسل‌کننده متوسل می‌شود. این واقعیت که چنین مسائلی هنوز در سال 2022 در کشوری که ادعای تمدن دارد، ادامه دارد، واقعاً تأسف‌آور است. هرچند این فیلم به خودی خود عمدتاً فراموش‌شدنی است، امیدواریم پیام آن فراموش نشود.