فیلم How to Train Your Dragon 2025

چه اتفاقی برای برنتون توئیٹس افتاد؟ این سوال به ذهنم خطور کرد در حالی که این ماجراجویی فانتزی به شدت سرگرم‌کننده با آغاز پرشور خود ادامه می‌یابد. حالا اگر شما رئیس وایکینگ “هاگار”-مانند (جرارد باتلر) هستید و انتظار دارید پسرتان جانشین بی‌پروا و شکارچی اژدها شما شود، چرا او را “هیکاپ” نامگذاری می‌کنید؟ بهتر نبود او را “باترکاپ” بنامید؟ به هر حال، آن پسر بدشانس...

چه اتفاقی برای برنتون توئیٹس افتاد؟ این سوال به ذهنم خطور کرد در حالی که این ماجراجویی فانتزی به شدت سرگرم‌کننده با آغاز پرشور خود ادامه می‌یابد. حالا اگر شما رئیس وایکینگ “هاگار”-مانند (جرارد باتلر) هستید و انتظار دارید پسرتان جانشین بی‌پروا و شکارچی اژدها شما شود، چرا او را “هیکاپ” نامگذاری می‌کنید؟ بهتر نبود او را “باترکاپ” بنامید؟ به هر حال، آن پسر بدشانس (میسون تامز) شاید در زمینه عضلانی چندان توانا نباشد، اما از نظر ذهنی چیزی شبیه به لئوناردو داوینچی دارد و تصمیم می‌گیرد سلاحی طراحی کند که با formidable‌ترین دشمنانشان - “نایت فیوری” - مقابله کند. خوب، آیا باور می‌کنید که دستگاه او واقعاً کار می‌کند؟ اما به جای کشتن آن موجود، این جوان تصمیم می‌گیرد که دهه‌ها جنگ بین این دو گونه هیچ نتیجه‌ای نداشته و بنابراین همکاری را به عنوان گزینه بهتر انتخاب می‌کند. البته او باید در این مورد احتیاط کند چرا که پدرش اگر متوجه شود بسیار عصبانی خواهد شد و همکلاسی‌اش “آسترید” (نیکو پارکر) - که به او علاقه‌مند است - ممکن است بخواهد هم به او و هم به دوست جدیدش آسیب برساند. چند تغییر جزئی نسبت به انیمیشن (۲۰۱۰) وجود دارد، اما در کل داستان به خوبی حفظ شده است. باتلر با بازی جذابش، و همکارش “گاببر” (نیک فراست) با شیطنت خود و دو اجرای محکم از بازیگران اصلی، فیلم را جذاب‌تر کرده‌اند. میسون تامز واقعاً در میان بازیگران انسانی درخشان است و با بازی با شخصیت‌های مختلف، که بیشتر زمان فیلمبرداری را در مقابل یک صفحه سبز گذرانده، کار سختی را انجام داده است. از نظر بصری، این فیلم فوق‌العاده است. ترکیبی از اژدهاهای فراوان، آتش‌بازی‌های بزرگ و مقدار زیادی تخیل شما را در دنیای داستان خانواده و دوستی غرق می‌کند بدون اینکه حتی کوچک‌ترین نشانه‌ای از موعظه‌گری که اغلب در این ژانر دیده می‌شود وجود داشته باشد. آنها می‌گویند که بر اساس اصول دینامیک هواشناسی، زنبور هرگز نباید بتواند پرواز کند: خوب من فکر می‌کنم این می‌تواند درباره تقریباً تمام موجودات اینجا گفته شود، زیرا آنها برای مدت دو ساعت به طرز تهدیدآمیز و رنگارنگی در حال پرواز هستند. این فیلم ارزش یک بار دیدن در سینما را دارد چرا که همه چیز در یک صفحه بزرگ فوق‌العاده به نظر می‌رسد و باید بگویم که اگر بتوانند سطح داستان‌گویی را به همان اندازه که تصاویر زیبا هستند حفظ کنند، من واقعاً ممکن است یک دنباله را دوست داشته باشم. نسخه زنده‌اکشن “چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم” یک بازسازی دقیق از فیلم انیمیشنی اصلی ۲۰۱۰ است. این اولین تجربه DreamWorks Animation در زمینه فیلم‌های زنده است و نویسنده و کارگردان اصلی، دین دبلویز، به پروژه بازمی‌گردد. نقاط قوت این نسخه زنده‌اکشن شامل این است که اکثر اژدهاها به خوبی به حالت زنده یا تولید شده با کامپیوتر منتقل شده‌اند. اژدهای “مونسچروس نایت‌ماره” (اژدهای قرمز با پوزه بلند که می‌تواند تمام بدنش را به آتش بکشد) فوق‌العاده است. از نظر بصری، “چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم” خیره‌کننده است. بسیاری از نماهای زنده‌اکشن به طور واقعی کپی‌هایی از آنچه در فیلم انیمیشنی انجام شده بود، هستند که دستاورد بزرگی است، چه در مکان‌های واقعی فیلمبرداری شده باشد و چه به کمک صفحه سبز و دیگر جلوه‌های بصری. هیچ‌کس نمی‌تواند از این واقعیت که فیلم فوق‌العاده به نظر می‌رسد غافل شود. جرارد باتلر، تنها بازیگر بازگشته از فیلم‌های انیمیشنی، در نقش استویک به خوبی بازی می‌کند. عملکرد باتلر قبلاً هم قوی بود، اما حالا با تجسم شخصیت و لباس پوشیدن به عنوان او، احساسات و اشتیاق بیشتری را در بازیگری‌اش به نمایش می‌گذارد. دبلویز ادعا می‌کند که یونیورسال استودیو قصد داشت داستان مشابهی را با این فیلم بگوید؛ برای embellish کردن آنچه فیلم انیمیشنی را بزرگ کرده است. دبلویز می‌گوید که نسخه زنده‌اکشن نسخه اصلی را تقویت می‌کند، اما تنها تقویت قابل توجه، عملکرد باتلر است. تمام جوک‌ها و نکات داستان یکسان هستند که در نسخه زنده‌اکشن به خوبی عمل نمی‌کنند. به نظر می‌رسد یک نقص آشکار این باشد که یک فیلم زنده‌اکشن به اندازه یک فیلم انیمیشنی انرژی ندارد، اما دقیقاً همین مورد در اینجا مشاهده می‌شود. اجراها از آن طبیعت کارتونی که “چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم” را سرگرم‌کننده، خنده‌دار، احساسی و به یاد ماندنی کرده بود، بی‌بهره هستند. هیچ‌یک از شوخی‌ها در اینجا کار نمی‌کند و هیچ‌یک از انتخاب‌های بازیگری دیگر به درستی عمل نمی‌کند. تنها دلیلی که این فیلم بازسازی شد، افزودن افراد رنگین‌پوست به بازیگران است. این موضوع خوب است اگر به دلایل موجهی انجام گرفته باشد، اما تقریباً تمام بازیگران سیاه‌پوست شخصیت‌های پس‌زمینه هستند یا فقط یک یا دو خط دارند. “رافت‌نت” و “تاف‌نت” دیگر دوقلوهای واقعی نیستند. “رافت‌نت” ناگهان یک فرد چاق شده و هر دو دوقلو موهای قرمز دارند. “جولیان دنیسون” (The Hunt for the Wildepeople، Deadpool 2) نقش “فیش‌لگس” را بازی می‌کند و عملکردش عموماً خوب است چون همان انرژی را به دست می‌آورد، اما زمانش خیلی کوتاه است تا تأثیر زیادی بگذارد. “آسترید” حالا توسط “نیکو پارکر” بازی می‌شود در حالی که “گوتی”، بزرگ‌سال شهر، توسط “نائومی ویرتنر” بازی شده است. هر دو شخصیت حالا توسط بازیگران دو نژادی به تصویر کشیده شده‌اند. ویرتنر به عنوان “گوتی” خوب است چون هیچ خطی ندارد. پارکر آسترید را به عنوان یک فرد خودپسند به تصویر می‌کشد. در فیلم اصلی، آسترید سعی داشت ثابت کند که او قوی‌ترین است، حتی اگر دختر باشد. روش‌های غیرمعمول هیکاپ و احساس حق‌به‌خود بودن او او را آزار می‌دهد و سواری با “توثلس” شخصیت را نرم‌تر کرده و نشان دهنده این است که موضع برک در مورد اژدهاها قابل تغییر است. حالا آسترید مانند یک بچه خودخواه قدم می‌زند و به نظر می‌رسد که این یک نوبت دو ساعته از خشم است. همچنین هیکاپ (میسون تامز) ۲۵ ساله به نظر می‌رسد و آسترید (پارکر) ۱۲ ساله به نظر می‌رسد. تامز در واقع در زندگی واقعی از پارکر جوان‌تر است، اما هنوز هم. قبل از دیدن بازسازی زنده‌اکشن، من به دو فیلم اول “چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم” مراجعه کردم و بعد از آن “چگونه اژدهای خود را تربیت کنیم: دنیای پنهان” را تماشا کردم. با یک فرانچایز، معمولاً ایده خوبی است که فیلم‌های قدیمی‌تر را دوباره مرور کنید تا شخصیت‌ها و نکات داستان اصلی تازه در ذهنتان باشند. انجام این کار قبل از این فیلم، آن را به شدت کسل‌کننده کرد. این نسخه جدید از فیلم برای افرادی ساخته شده است که یا خیلی وقت است فیلم اصلی را ندیده‌اند یا برای نسل جدیدی از افرادی که هرگز آن را ندیده‌اند. مرور فیلم‌های دیگر فقط این یکی را احساس کسل‌کننده و طولانی کرد؛ فیلم زنده‌اکشن هم این دو ویژگی را دارد، اما دیدن فیلم‌های دیگر قبل از آن، این احساس را حتی بیشتر کرد. حداقل در فیلم‌های زنده‌اکشن دیزنی، فیلم‌های انیمیشنی به عنوان پایه‌ای استفاده می‌شوند و مواد جدیدی در اطراف آن ساخته می‌شود. فیلم زنده‌اکشن “لیلو و استیچ” حداقل شجاعت داشت که یک پایان جدید را امتحان کند و “جومبا” تبدیل به دشمن اصلی فیلم شد بدون هیچ خط داستانی برای رستگاری. یک تکرار دقیق از نظر همه چیز غیرضروری به نظر می‌رسد و چیزی در طول راه کار کرده است زیرا دنباله زنده‌اکشن آن قبلاً سبز روشن شده است. دین دبلویز و یونیورسال استودیو به طوری معجزه‌آسا یک فیلم فوق‌العاده درباره اژدهاها و تلاش برای بقا را بازسازی کرده و آن را به این پوسته بی‌روح و کپی‌شده از خود تبدیل کرده‌اند. سواری اولیه هیکاپ با “توثلس” در فیلم اصلی دارای جاذبه و احساسی جادویی بود و در اینجا فقط به نظر می‌رسد که زمین تکراری بدون جذابیت است. این فیلم به هدف افزایش درآمدهای فیلم‌سازان و استودیو ساخته شده و هیچ چیز دیگری ندارد.