فیلم Eddington 2025

وای! حجم زیادی از اطلاعات برای پردازش و تحلیل وجود دارد. *Eddington* در جشنواره فیلم سیدنی با تشویق‌های بی‌نظیر و لحظات خنده‌دار بزرگی روبرو شد. این فیلم بی‌نظم، آزاد و فوق‌العاده خنده‌دار است. بله - این فیلم بهترین اثر آستر است. آستر یک کمدی اجتماعی بی‌پروا درباره جنگ‌های فرهنگی ساخته است - تقسیم‌ها، سیگنال‌دهی به فضائل و نداشتن صداقت عمومی. او این کار را با دقتی...

وای! حجم زیادی از اطلاعات برای پردازش و تحلیل وجود دارد. *Eddington* در جشنواره فیلم سیدنی با تشویق‌های بی‌نظیر و لحظات خنده‌دار بزرگی روبرو شد. این فیلم بی‌نظم، آزاد و فوق‌العاده خنده‌دار است. بله - این فیلم بهترین اثر آستر است. آستر یک کمدی اجتماعی بی‌پروا درباره جنگ‌های فرهنگی ساخته است - تقسیم‌ها، سیگنال‌دهی به فضائل و نداشتن صداقت عمومی. او این کار را با دقتی مانند تفنگ‌های زیرمجموعه‌ای که در عمل نهایی ظاهر می‌شود، انجام می‌دهد. رویکرد آستر پراکنده است و با موتیف‌ها و بی‌رحمی خودآگاه پر شده است. هیچ‌کس مصون نیست - راست‌گرایان به شدت هدف قرار می‌گیرند، اما شrapnel ناشی از آن به بسیاری از بچه‌های سفیدپوست و جویای توجه آسیب می‌زند. ایدئولوژی‌ها در میکروکازم شهر کوچک و خیالی نیومکزیکویی، با تب و عرق‌هایی که به تدریج شخصیت اصلی ما را در بر می‌گیرد، رشد می‌کنند. کسی گفته است: "راه جهنم با نیت‌های خوب فرش شده است" و این در این کمدی تاریک به وضوح ثابت می‌شود. ما هنوز به طور کامل از هرج و مرج به تصویر کشیده شده در چهارمین اثر آستر عبور نکرده‌ایم. اما این نئووسترن، با جنون مطمئنش، آینه‌ای به جنگ مدرن ما در فریاد زدن بر سر گوش دادن می‌زند و پرسش "بچه‌ها، ما چه کار می‌کنیم؟" را مطرح می‌کند. برخی می‌گویند - و به درستی نیز می‌گویند - که این روزها دیوانگی زیادی وجود دارد، و آنها درست می‌گویند. اما این وضعیت از کجا و کی آغاز شد؟ مکان خوبی برای شروع بررسی، پاندمی COVID-19 است، زمانی که ترس شدت گرفت، نظریه‌های توطئه به طور گسترده‌ای منتشر شد و اقدامات "حفاظتی" به بی‌حد و مرز کشیده شد. آستر با این فیلم به ما یادآوری می‌کند که در آن زمان دیوانگی عمیق و فراگیر چگونه بر زندگی شهروندان شهر خیالی اددینگتون نیومکزیکو تأثیر گذاشت. این ترکیب ژانر کمدی، درام، و کمدی اجتماعی به ما محتوایش را به وضوح نشان می‌دهد و ما را وادار می‌کند به آن به‌طور انتقادی نگاه کنیم، هرچند که خیلی از ما تمایل نداریم این کار را بکنیم. نتیجه یک بررسی دقیق، بینش‌دار و آتشین از آنچه می‌تواند اتفاق بیفتد وقتی که تمام حس‌های عقلانی بی‌پروا به باد داده می‌شود، است. در حالی که فیلم موضوعات گسترده‌ای را پوشش می‌دهد، خط داستان اصلی آن به منازعه‌ای دیرینه بین شهردار محبوب، تد گارسیا (پدرو پاسکال) و کلانتر جو کراس (خواکین فینیکس) می‌پردازد. در نهایت، این فیلم نمایشی است از شرایطی که در آن دیوانگی و عدم صداقت در زندگی روزمره به اوج خود می‌رسد. امیدواریم که از این فیلم درس بگیریم تا دیگر نیازی به تجربه‌ای مشابه نداشته باشیم.