فیلم Highest 2 Lowest 2025

بر اساس فیلم «بلند و پایین» آکیرا کوروساوا در سال ۱۹۶۳، که به طور غیرمستقیم از رمان «مُلك رانسوم» اثر اد مک‌بن (نام مستعار ایوان هانتر) الهام گرفته شده، «بلندترین تا پایین‌ترین» بازنگری مدرن اسپایک لی است. دیوید کینگ (دنزل واشنگتن) یک تاجر موسیقی است که ثروت خود را از داشتن «بهترین گوش‌ها در صنعت» به دست آورده است. او شرکت «استکین‌هیتس رکوردز» را تأسیس...

بر اساس فیلم «بلند و پایین» آکیرا کوروساوا در سال ۱۹۶۳، که به طور غیرمستقیم از رمان «مُلك رانسوم» اثر اد مک‌بن (نام مستعار ایوان هانتر) الهام گرفته شده، «بلندترین تا پایین‌ترین» بازنگری مدرن اسپایک لی است. دیوید کینگ (دنزل واشنگتن) یک تاجر موسیقی است که ثروت خود را از داشتن «بهترین گوش‌ها در صنعت» به دست آورده است. او شرکت «استکین‌هیتس رکوردز» را تأسیس کرده که در اوایل دهه ۲۰۰۰ یکی از بزرگ‌ترین لیبل‌های موسیقی برای هنرمندان سیاه‌پوست بود. در دنیای امروز، دیوید در یک سوئیت پنت‌هاوس با همسرش پام (ایلفنیش هیدرا) و پسر ۱۷ ساله‌اش، تری (آبری جوزف) زندگی می‌کند. اما او دیگر در اوج دنیای موسیقی نیست. او در آستانه بستن قراردادی برای خرید مجدد استکین‌هیتس است، که قصد دارد به کار خود برای فرهنگ سیاه‌پوست ادامه دهد. اما این قرارداد به هم می‌خورد وقتی که پسر دیوید، تری، به اصطلاح ربوده می‌شود. اما تری به خانه برمی‌گردد و دوستش کایل (الیجاه رایت) به اشتباه ربوده می‌شود. کایل، پسرخوانده دیوید است و پدرش، پل (جفری رایت)، برای دیوید کار می‌کند و مانند برادرش با او رفتار می‌شود. دزد (ASAP راکی) این را می‌داند، اما همچنان از دیوید می‌خواهد که ۱۷.۵ میلیون دلار به عنوان باج پرداخت کند. اکنون دیوید باید انتخاب کند بین انجام یک معامله مالی که برای او بسیار مهم است یا نجات کسی که پسرش نیست و استفاده از تقریباً هر دلار که خانواده‌اش دارند. دیالوگ‌های «بلندترین تا پایین‌ترین» بسیار خوب نوشته شده‌اند. آلن فاکس به عنوان نویسنده فیلمنامه شناخته شده است، هرچند اسپایک لی پس از پیوستن دنزل واشنگتن به بازیگران، برخی جنبه‌های آن را بازنویسی کرده است. گفتگوها جریان طبیعی دارند و دیالوگ‌ها واقعی و ملموس به نظر می‌رسند. اجراهای قوی نیز به این موضوع کمک می‌کند. جفری رایت در نقش پل، پدری نگران است که برای بازگرداندن پسرش از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کند. پل گذشته‌ای پرچالش دارد که از آن فاصله گرفته است، اما همچنین او را به چیزهایی متصل می‌کند که شاید نباید. شما بیشتر از هر کس دیگری در فیلم با پل همدردی می‌کنید زیرا او تنها یک انگیزه دارد و آن هم بدون تضاد است. دenzel Washington در اوج خود است. او ادعا می‌کند که در چند سال آینده به عنوان بازیگر بازنشسته خواهد شد، که با توجه به سن ۷۰ سالگی‌اش، این حق اوست. اما او در سال‌های اخیر برخی از بهترین اجراهایش را ارائه کرده است. دیوید کینگ به عنوان یک شخصیت، لایه‌های زیادی دارد. او خودخواه و سرد است، اما خانواده‌اش و کسانی که به او نزدیک‌اند، از جمله شریک تجاری‌اش، پاتریک، به او یادآوری می‌کنند که زندگی فقط تجارت و پول نیست. اجراهای واشنگتن به اندازه شخصیت او پیچیده است. شما می‌توانید بفهمید که او می‌داند چه کار درست است، اما برای رسیدن به آن مرحله باید از سختی‌ها عبور کند. در یک صحنه نزدیک به پایان فیلم، واشنگتن به راحتی و با مهارت صحبت می‌کند. او به عنوان دیوید کینگ ادعا می‌کند که نه یک موسیقیدان و نه یک رپر است، اما بیشتر از حد انتظار عمل می‌کند. ASAP راکی بازیگر بزرگی نیست. او نیازی به بازیگری در نقش خود ندارد، اما هر چیزی که فراتر از نقش یک هنرمند موسیقی خودپسند باشد، به نظر می‌رسد که کمتر از حد انتظار است. او در مترو با دنزل واشنگتن درگیر می‌شود، جایی که واشنگتن به وضوح choreograph را به عهده دارد. به عنوان یک تریلر جنایی نو نوآر، «بلندترین تا پایین‌ترین» در نیمه اول فیلم جذاب‌تر است. داستان زمانی که دیوید کینگ در حال فکر کردن به پرداخت باج است، بسیار جذاب‌تر است. اما زمانی که دیوید تصمیم به پرداخت باج می‌گیرد، داستان قابل پیش‌بینی می‌شود. این تصمیم به نظر ناگهانی می‌رسد. اسپایک لی تصمیم می‌گیرد بر روی موسیقی و فرهنگ سیاه‌پوست در «بلندترین تا پایین‌ترین» تمرکز کند و این تا حد زیادی موفق است. حداقل سه ویدئوی موسیقی کامل در فیلم وجود دارد که تأثیرات موسیقی بر داستان را بسیار جالب کرده است. موسیقی در برخی مواقع بر منطق اولویت دارد و این برای انگیزه شخصیت‌ها منطقی به نظر می‌رسد. استفاده از موسیقی به طرز زیبایی اجرا شده است و صحنه‌های ابتدایی فیلم با آهنگ «Oh, What a Beautiful Mornin’» از نرمال لویس و تصاویری از ترافیک صبحگاهی و طلوع آفتاب، زیبایی بصری شگفت‌انگیزی دارد. آهنگ «بلندترین تا پایین‌ترین» در انتهای فیلم احساساتی ایجاد می‌کند. در نهایت، «بلندترین تا پایین‌ترین» اجرای بی‌نظیری از دنزل واشنگتن، تصویربرداری چشم‌نواز و موسیقی فوق‌العاده‌ای دارد. اما داستان آن به شدت به شرایط امن و قابل پیش‌بینی وابسته است که آن را به نوعی متوسط می‌کند.