فیلم Brewster McCloud 1970

برخی فیلم‌ها به سادگی توصیف‌ناپذیرند. این موضوع درباره فیلم کلاسیک 1970 از کارگردان رابرت آلتمن نیز صدق می‌کند. این اثر چندوجهی با ترکیبی از داستان‌های ظاهراً نامربوط، اما به‌طرز ماهرانه‌ای درهم‌تنیده، ارائه می‌شود که تجربه‌ای عجیب و کاملاً سرگرم‌کننده را فراهم می‌کند. در واقع، این داستان کمدی و سوررئال به بررسی تحقیقات درباره یک سری مرگ‌های مرموز ناشی از خفه‌کردن می‌پردازد که در داخل و...

برخی فیلم‌ها به سادگی توصیف‌ناپذیرند. این موضوع درباره فیلم کلاسیک 1970 از کارگردان رابرت آلتمن نیز صدق می‌کند. این اثر چندوجهی با ترکیبی از داستان‌های ظاهراً نامربوط، اما به‌طرز ماهرانه‌ای درهم‌تنیده، ارائه می‌شود که تجربه‌ای عجیب و کاملاً سرگرم‌کننده را فراهم می‌کند. در واقع، این داستان کمدی و سوررئال به بررسی تحقیقات درباره یک سری مرگ‌های مرموز ناشی از خفه‌کردن می‌پردازد که در داخل و اطراف آسترو دام هیوستون رخ می‌دهد. تنها سرنخ این است که قربانیان با فضولات پرندگان پوشانده شده‌اند. مظنون اصلی، بروستر مک‌کلاود (با بازی باد کورت)، یک گوشه‌نشین وسواس‌گونه در مورد پرندگان است که در پناهگاه هسته‌ای استادیوم زندگی می‌کند و در حال ساخت مجموعه‌ای از بال‌هاست که قصد دارد با آن‌ها پرواز کند - به معنای واقعی کلمه - نه تنها برای فرار از دست قانون، بلکه به‌طور نمادین برای رهایی از محدودیت‌های فزاینده‌ای که بشریت بر خود تحمیل کرده است. این شرایط شبیه به آنچه است که ما بر محیط زیست و موجودات همزیست با آن، از جمله پرندگان، تحمیل کرده‌ایم. با پیشرفت داستان، تماشاگران با گروهی از شخصیت‌های رنگارنگ آشنا می‌شوند (که عمدتاً در آن زمان ناشناخته بودند) که بخشی از دنیای بروستر هستند، از جمله لوییز (سالی کلرمن)، محافظ مرموز و نوعی فرشته نگهبان، و یک جفت علاقه‌مند رمانتیک به نام‌های سوزان (شللی دووال) و هوپ (جنیفر سالت) که به دنبال بروستر دست‌نخورده هستند. در تلاش برای شناسایی جنایتکار، یک کارآگاه فوق‌العاده خفن به نام فرانک شافت (مایکل مرفی) و دستیار بی‌دست‌و‌پا او، افسر جانسون (جان شاک) هستند که توسط سیاستمدار فرصت‌طلب، هسکل ویکس (ویلیام ویندوم) گرد هم آمده‌اند. این دو نفر نامحتمل مسئول شناسایی قاتل قربانیانی از جمله دافنه هیپ (مارگارت همیلتون)، کارآگاه فاسد داروها، داگلاس برین (برت رمسن) و ابراهام رایت (استیسی کیچ)، یک سرمایه‌دار ثروتمند و misogynist هستند. به منظور افزودن “پرسپکتیو” به این داستان، روایت به‌طور منظم توسط یک مدرس عجیب و غریب پرندگان (رنه آبرجونوا) که خود نیز در طول فیلم دچار تحول عجیبی می‌شود، مورد انتقاد قرار می‌گیرد. اگر این ترکیب عناصر عجیب به نظر برسد، قطعاً درست است، اما به‌طرز عجیبی کار می‌کند و با طنز ظریف و لحظات خنده‌دار زیادی که بسیاری از آن‌ها نگاهی طنزآمیز به کلیشه‌های سینمایی آن دوره دارند، همراه است. یکی از این موارد، یک تعقیب و گریز ماشین‌سواری بسیار خنده‌دار است که به‌طور واضح به یک بخش مشابه در درام کارآگاهی شدید "بولیت" (1968) اشاره می‌کند. در حالی که درست است که برخی از مطالب در اینجا کمی قدیمی به نظر می‌رسد (و احتمالاً نمی‌توانستند در تولیدات معاصر در فرهنگ فیلمسازی سیاسی امروزی گنجانده شوند)، اما "بروستر مک‌کلاود" با این حال یک پروژه منحصر به فرد از یکی از خلاق‌ترین کارگردانان سینما است. این تولید به سختی قابل دسته‌بندی است اما فراموش‌نشدنی است و ارزش دیدن را برای علاقه‌مندان به سینما که به ابسurd، ماکابر و سرگرم‌کننده علاقه‌مندند، دارد. این فیلم قطعاً برای همه جذاب نخواهد بود، اما کسانی که از آثار ابتکاری و غیرمعمول لذت می‌برند، این فیلم را یک جواهر کاملاً دلنشین خواهند یافت.