فیلم Miracle on 34th Street 1947

این یکی از فیلم‌های کلاسیک تعطیلات است که هر سال اگر در دسترسم باشد، آن را تماشا می‌کنم (اوه نه؛ او گفت «تعطیلات» به جای کریسمس. این بی‌احترامی است!) بنابراین نه به نقد آن می‌پردازم و نه به ستایش بی‌پایانش. داستان‌نویسی در این فیلم بسیار قوی است و بازیگران گروه هم عملکرد خوبی دارند. این که این فیلم بارها بازسازی شده است، خود گویای بسیاری...

این یکی از فیلم‌های کلاسیک تعطیلات است که هر سال اگر در دسترسم باشد، آن را تماشا می‌کنم (اوه نه؛ او گفت «تعطیلات» به جای کریسمس. این بی‌احترامی است!) بنابراین نه به نقد آن می‌پردازم و نه به ستایش بی‌پایانش. داستان‌نویسی در این فیلم بسیار قوی است و بازیگران گروه هم عملکرد خوبی دارند. این که این فیلم بارها بازسازی شده است، خود گویای بسیاری از چیزهاست. حتی سعی نمی‌کنم آن را با نسخه‌های دیگر مقایسه کنم. به‌جای آن، همان‌طور که در کمیک «Pearls Before Swine» خواندم، باید بگویم: «این همان چیزی است که هست.» اگر کسی بخواهد نقش سانتا کلاوس واقعی را بازی کند، حتماً باید ادموند گوئن باشد. درخشش در چشمانش، لبخند و ظاهر دوستانه‌اش به خوبی با این داستان از کسانی که به کریسمس شک دارند، همخوانی دارد! داستان در بخش اسباب‌بازی فروشگاه افسانه‌ای مکسی در نیویورک روایت می‌شود، جایی که ما با شخصیتی آشنا می‌شویم که برای کمک به برگزاری رژه معروف شهر وارد عمل می‌شود، پس از اینکه «سانتا» فعلی کمی بیش از حد مست می‌شود. او با استقبال فوری جمعیت روبرو می‌شود و به عنوان مدیر غار اسباب‌بازی فروشگاه استخدام می‌شود و به زودی فروش‌ها به شدت افزایش می‌یابد. اما به نظر می‌رسد او چندان وفادار نیست و زمانی که به رؤسای خود خبر می‌رسد که او به والدین توصیه می‌کند که کجا می‌توانند هدیه‌های بهتری با قیمت مناسب‌تری پیدا کنند، اوضاع کمی ناپایدار می‌شود - یا اینکه آیا او به ایده‌ای بی‌نظیر برای روابط عمومی دست یافته است! موفقیت هرگز به تنهایی نمی‌آید و برخی افراد به خاطر حسادت به موفقیتش، یک درگیری را ترسیم می‌کنند که در آن «کریس کریگل» ما به دادگاه می‌افتد. او در حضور قاضی «هارپر» (جین لاکهارت) اصرار دارد که واقعاً از قطب شمال آمده است و در ادامه، یک درام کمدی و شاداب در دادگاه به وقوع می‌پیوندد که از دادستان «مارا» (جروم کاوان) می‌خواهد به طور قاطع ثابت کند که - خوب... جالب است که پوسترها به موریس اوهارا و جان پین بالاترین امتیاز را داده‌اند در حالی که هیچ‌کدام از شخصیت‌ها واقعاً در داستان ضروری نیستند، زیرا داستان به تست نهایی آنچه که ما باور داریم یا آنچه که انتخاب می‌کنیم باور کنیم، می‌رسد. گوئن در عنصر خود است و این یکی از آن فیلم‌هایی است که فکر می‌کنم غیرممکن است که یک بار در سال هم که شده دوست نداشته باشید.