فیلم The Killers 1946

وقتی دو آدم‌کش به یک رستوران در یک شهر کوچک می‌رسند، قصد خود را به صاحب رستوران اعلام می‌کنند که می‌خواهند یکی از مشتریانش - بوکسور سابق "سوئدی" (برت لنکستر) - را بکشند. او موفق می‌شود آنها را قانع کند که آن شب به رستوران نخواهد آمد و بنابراین آنها به دنبال او می‌روند. دوست او که در رستوران دست‌وپا بسته است، به سرعت به...

وقتی دو آدم‌کش به یک رستوران در یک شهر کوچک می‌رسند، قصد خود را به صاحب رستوران اعلام می‌کنند که می‌خواهند یکی از مشتریانش - بوکسور سابق "سوئدی" (برت لنکستر) - را بکشند. او موفق می‌شود آنها را قانع کند که آن شب به رستوران نخواهد آمد و بنابراین آنها به دنبال او می‌روند. دوست او که در رستوران دست‌وپا بسته است، به سرعت به او هشدار می‌دهد، اما او هیچ کاری نمی‌کند - او سرنوشت را که از همان ابتدای فیلم می‌بینیم، می‌پذیرد. اما چرا؟ چرا فرار نکرد؟ مشخص می‌شود که او یک بیمه عمر مختصر دارد و بنابراین کارآگاه "ریاردن" (ادوارد اوبراین) سعی می‌کند ذینفع را پیدا کند و داستانی از سرقت، خیانت و دوگانگی بسازد - که در آن شخصیت "کتی" (آوا گاردنر) نقش مرکزی دارد. این فیلم نوار سیاه فوق‌العاده‌ای است، با بازی فوق‌العاده لنکستر و اوبراین که به تدریج فلاش‌بک‌ها خلأها را پر می‌کنند و با کمک "لیف. لوبینسکی" (سم لووین) کشف می‌کنند که واقعاً چه اتفاقی افتاده است. شخصیت آوا گاردنر به طور محدود اما تأثیرگذار در صحنه‌ها ظاهر می‌شود - او مردان اطرافش را با مهارت فوق‌العاده‌ای به حرکت درمی‌آورد. ریتم فیلم متعادل است و داستان زمان لازم را برای توسعه دارد که این امر به ایجاد یک درام جذاب کمک می‌کند و به داستان کوتاه اصلی همینگوی عمق بیشتری می‌بخشد. عکاسی فیلم شدید و تأثیرگذار است و بازی نور و سایه به شکل دراماتیکی به شمایل خشن فیلم کمک می‌کند. این فیلم، نقش اصلی برت لنکستر در سینماست، اما اوبراین است که بار اصلی را به دوش می‌کشد و آن را به خوبی انجام می‌دهد! فیلم "قاتلان" به کارگردانی رابرت سیودمک بیشتر از اینکه هیجان‌انگیز باشد، جذاب است. هر صحنه در فضایی غنی غوطه‌ور است و تنش زیر سطح آن می‌جوشد. داستان غیرخطی سیودمک شما را از میان یک هزارتوی خیانت و رمز و راز عبور می‌دهد و آن را به یک معما با آرامش تدریجی بدل می‌کند، نه یک سفر هیجان‌انگیز. این فیلم با سایه‌های مرموز و شبکه پیچیده‌ای از دروغ‌ها شما را درگیر می‌کند، حتی اگر نتوانست به طور کامل مرا تحت تأثیر قرار دهد.